“Fascist.” De oude vrouw kijkt de agent direct in zijn ogen.
“Excuseer mij?” antwoordt hij verbaasd.
Ze vult haar kruiswoordpuzzel in.
“Politiek systeem gekarakteriseerd door extreme dictatuur.”
“Ah, natuurlijk,” antwoordt de agent opgelucht.
“Takkenwijf,” zegt hij na een paar momenten.
“Excuseer mij?” antwoordt zij verbaast.
Hij wijst naar de kruiswoordpuzzel.
“Kwaadaardige oude vrouw die beschouwd wordt als eng of lelijk.”
“Ah, dank je, jongeman,” antwoordt de oude vrouw opgelucht.
Nicholas Angel is een uitstekende politieagent uit Londen, zo goed in feite, dat volgens de superieuren in zijn bureau zijn collega's in vergelijking met hem onbekwaam lijken. Daarom wordt hij gepromoveerd en verplaatst naar Sandford, een rustig dorp dat een regelmatige ‘dorp van het jaar’ winnaar is.
Als hij aankomt in Sandford in de nacht voor hij officieel in dienst treedt, stuurt hij al wat drinkende minderjarigen en een dronken bestuurder naar het bureau.
De volgende ochtend komt hij te weten dat de dronken bestuurder de zoon is van de inspecteur. Als straf voor het rijden onder invloed moet hij het hele bureau trakteren op ijs.
De overgang van volle kraakpanden arresteren in Londen naar winkeldieven achtervolgen in Sandford is, zacht gezegd, een lastige transitie voor Angel. Maar Sandford heeft nog een duistere kant waar ik uiteraard niks over mag verklappen.
‘Hot Fuzz’ (2007) is het tweede deel in Edgar Wright's ‘Cornetto Trilogie’. Hoewel de titel meer bedoeld is als grap op de ‘Trois couleurs’ trilogie hebben de delen uit de trilogie wel degelijk verbindende thema’s en connecties, waarvan de meest duidelijke is dat Simon Pegg en Nick Frost de hoofdrol in alle drie spelen.
Ook zijn alle drie de films bijna een satire op bepaalde filmgenre's: ‘World’s End’ op sci-fi, ‘Shaun of the Dead’ op horror en ‘Hot Fuzz’ op actie. ‘Shaun of the Dead’ gaat zo ver dat zelfs de titel een parodie is op George Romero’s ‘The Dead’ filmreeks. In ‘Hot Fuzz’ worden op een gegeven moment ‘Point Break’ en ‘Bad Boys II’ bekeken en worden bepaalde shots van die films geparodieerd.
Niet alleen dat, maar ook actieclichés worden gepersifleerd. Wanneer Angel de minderjarigen arresteert is er een montage van de gedetineerden, inclusief al het papierwerk dat altijd ontweken wordt in actiefilms.
Actiefilms zijn vergelijkbaar met horror als het gaat om wat een goede actie/horror film maakt. Het is belangrijk om enge momenten in je film te hebben, maar als er een verhaal is met goede karakters maakt het geen zak uit hoe eng de film is. De enge momenten zouden hypothetisch eng kunnen zijn, maar dat maakt nog geen goede film. Hetzelfde geldt voor actiefilms met actiescenes.
‘Hot Fuzz’ balanceert de humor en actie op een exceptioneel niveau, omdat de karakters erg goed zijn en de film een goed verhaal heeft, dat de grappen en de actie verbindt.
Wat ‘Hot Fuzz’ zo speciaal maakt, zijn de kleine details die je de eerste keer niet opmerkt. Zoals Edgar Wright, die zelf een cameo maakt als vakkenvuller, of het feit dat Angel niet glimlacht in de eerste 40 minuten, en alle dialogen die later in een andere context worden gebruikt. Zelfs de 4e keer dat ik de film keek, ontdekte ik nieuwe dingen die ik eerst niet zag. Dat waardeer ik in een film.
Niet dat elke film een ‘Psycho’ of ‘Fight Club’ moet zijn waarnaar je twee keer moet kijken om ‘the big picture’ te zien, maar het is wel fijn als je wordt beloond voor het nadenken tijdens een film.
Het venijn zit in de details.
‘Hot Fuzz’ is in dat aspect een middeleeuws wandtapijt of een Hieronymus Bosch schilderij en heel eerlijk gezegd moet ik hard nadenken om dingen op te noemen die ik er niet goed aan vind. Soms werd er bloed met de computer geanimeerd en dat ziet er niet zo goed uit als nepbloed, maar dat is het enige wat ik kan bedenken.
Reactie schrijven