Ixeg Waxie # 1
Ixeg Waxie # 1 · 13. april 2019
De presentatie van Ixeg Waxie # 1 vond plaats op 12 april 2019 in MFA Kruispunt, Tilburg-West. Op de foto v.l.n.r. vormgever Jeroen, de vier redacteuren en eindredacteur Nick.
Ixeg Waxie # 1 · 12. april 2019
Helemaal alleen was ze / Niemand die zich om haar bekommerde / Niemand die haar belde / Niemand die haar mailde / Niemand die langs kwam voor een bakkie thee...
Ixeg Waxie # 1 · 12. april 2019
Eenzaamheid, voor de ene een woord, maar voor de ander van grote betekenis. Voor mijn studie ben ik naar Tilburg gekomen en heb alles achter me gelaten. Een goeie toekomst, daar deed ik het voor. Een horeca opleiding, want koken en bakken is een passie, met bijbehorende stage. En op mezelf natuurlijk, in een soort studentenhuis met gedeelde keuken. Dat laatste ging maar vijf maanden goed. Het was er vies, niemand maakte schoon en niemand ruimde op. Het stinkt daar, weg daar. Weg van die...
Ixeg Waxie # 1 · 12. april 2019
Ik was nijdig. Fucking nijdig. Ik zat in therapie, ongeveer aan het einde van een sessie. “Waarom de fuck kan Anomalisa, een film gemaakt door Charlie Kaufman, die mensen aan het denken zet door zijn existentiële, surrealistische en postmoderne thema’s nauwelijks haar budget terugwinnen, terwijl de Minions film met gele Tic Tacs in de hoofdrol weer een miljard dollar oplevert?” Om mij te kalmeren van mijn tirade met de kracht van een duizend zonnen gaf mijn therapeut een korte blik in...
Ixeg Waxie # 1 · 12. april 2019
Toen ik Silent Hill 2 voor de eerste keer speelde, werd ik depressief. Niet dat ik letterlijk in therapie ging nadat ik een spel van 2001 had uitgespeeld, maar ik was zo meegesleept door het spel dat de thema’s van spijt, melancholie en verlating mij raakten. In het spel neem je controle over James Sunderland, een Amerikaanse winkelmedewerker aangeland in het vakantieoord Silent Hill. Hij heeft een brief van zijn vrouw die al drie jaar dood is, gestorven aan een niet benoemde ziekte, waarin...
Ixeg Waxie # 1 · 11. april 2019
Met gepaste trots presenteren we het allereerste nummer van de allereerste jaargang van de muurkrant Ixeg Waxie. De redactie bestaat uit vier bijzondere jonge mensen. Onder het motto ‘ik zeg wat ik zie’ laten zij hun gedachten los op het thema eenzaamheid. Zij zijn wat je noemt ervaringsdeskundigen en schuwen het persoonlijke niet. Daarnaast is er ruimte voor vrij werk. Een stevige eerste editie dus. Wij wensen iedereen veel leesplezier! Ixeg Waxie wordt gemaakt door Saskia Ricardo Gerwin...