Overal om ons is afval. Tastbaar maar ook ontastbaar. Het afval in onze omgeving, het teken van de consumptiemaatschappij. Waarin je het ene weggooit en het andere koopt. Tegen welke prijs koop je iets? En voor welke prijs gooi je iets op straat? En de vraag rest alleen al: waarom?
Toch wil ik verder uitbreiden naar het digitale afval, de rotzooi op onze telefoons op onze Facebook, Instagram, Snapchat. Want het vorige thema was ‘eenzaamheid’. Maar juist door de digitalisering van onze wereld zien wij meer van de wereld. Maar ook vooral digitaal afval. Het is misschien niet tastbaar. Dat wil het niet zeggen dat het niet aanwezig is. De sociale norm is veranderd. Op internet kan en mag je bijna alles zeggen, maar in het echt niet.
Op het internet kun je zijn wie je wilt zijn, maar in het echt ziet men wie je bent (zonder filter en digitaal afval). Is het niet mooier om te kijken naar een echte, realistische wereld? Waarin we oog hebben voor elkaar, zonder door een filter te kijken naar de echte mens tegenover je.
Misschien zien we dan ook onze echte wereld en leefomgeving weer. En lukt het ons dan om het zwerfafval aan te pakken. Want zwerfafval krijg je niet weg door een filter. Maar door het op ruimen.
Voor hetzelfde gemak, gooi je je afval in een vuilnisbak.
Tekening: Marcus
Reactie schrijven