Het was 18 maart, toen we te horen kregen dat we in een intelligente lockdown gingen. Van de 24 uur in de week met sport en vrijwilligerswerk naar helemaal niks. In eerste instantie ging er van alles door mijn hoofd. Zou dit er voor zorgen dat de eenzaamheid weer zou toeslaan? Zou alles waar ik de afgelopen vier jaar aan gewerkt heb in één keer weer wegvallen? Ik maakte me wel zorgen. De term ‘een mens lijdt het meest om wat hij vreest’ is in dit kader vaak van toepassing op mij.
Wonder boven wonder ging het de eerste week goed. Ik vind het fijn om thuis te zijn. Het zet me aan het nadenken over alles wat ik al bereikt hebt. De trots die ik daarbij voel erken ik niet altijd, of soms zelfs helemaal niet. Juist doordat ik altijd maar in een flow zit van doorgaan en afleiding zoeken. Het heeft me geleerd dat het niet erg is om een dag thuis te zitten, of mijn grenzen aan te geven. Alles wat ik doe, vind ik dat nou wel echt leuk? Of doe ik dit om mensen dichtbij te houden en de afleiding te hebben om de angsten te bezweren die zijn ontstaan door eenzaamheid en alles wat er gebeurd is?
Deze intelligente lockdown voelt voor mij hetzelfde als vier jaar geleden. Toen kon ik de deur ook niet uit. De omstandigheden waren anders. Het lag vooral aan mijn financiën en de hernia, waar ik zware pijnstillers voor slikte, zodat ik rondliep als een zombie. Na mijn herniaoperatie, toen ik van die troep af was, ging alles weer beter. Ik werkte toen aan mijn netwerk en bouwde een vriendenkring op. Juist de ervaring van toen en het netwerk dat ik nu heb, houden mij op de been. De kennis van hoe ik het niet meer wil! En als het even wat minder gaat, kan ik iemand bellen en erover praten. Ik heb geleerd dat door open te zijn en te vertellen wat er is mensen mijn situatie ook beter begrijpen. En daar put ik weer kracht uit.
Wat deze coronatijd met mij doet en hoe ik er door kom…
Ik ben tot het besef gekomen dat ik op de goede weg zit en een fijn netwerk om mij heen heb. Dat ik alles wat ik voor de lockdown deed niet altijd leuk vond en meer deed vanwege de afleiding. Na deze lockdown gaat er ook veel veranderen. Het heeft mij tot het besef gebracht dat ik moet gaan zoeken naar wat ik echt leuk vind en zoals ze wel eens zeggen: What’s in it for me? Ik zie deze lockdown dan ook meer als een tijdelijke break om tot het besef te komen waar ik nu eigenlijk sta en wat ik bereikt heb. En mis ik eigenlijk wel de dingen die ik voorheen altijd deed? Het voelt alsof ik nu eindelijk echt naar mijzelf kan kijken en echt tot mijn gevoel kan komen. Me realiserend, ik zeg het nogmaals, hoe goed ik bezig ben en dat ik zo mag en kan doorgaan.
Tekening: Aran
Reactie schrijven